Głowę ma okrągłą, krótką. Oczy małe, uszy krótkie, zaokrąglone. Kończyny proporcjonalne krótkie, opuszki palców i stóp nagie. Ogon jest puszysty, krótszy od połowy długości ciała z głową okrągłą z krótkim pyskiem.
Umaszczenie jego jest ciemnobrązowe, grzbiet ciemnobrunatny, na bokach ciała charakterystycznie prześwitują kremowo-żółte włosy puchowe. Spód ciała, kończyny i ogon są czarne. Pysk i okolice skroni są białe, uszy biało obrzeżone, ciemię i czoło żółtawe, tworzą charakterystyczną maskę twarzową. Formuła zębowa 3 1 3 1/3 1 3 2. Samica ma do 10 par sutek, średnio 5. Zmysły tchórza, zwłaszcza węch i słuch, są doskonale rozwinięte. Długość ciała 31 -45 cm, z ogonem 42 -64 cm, waga 0,5 -1,7 kg. Samiec jest wyraźnie większy od samicy.

 

Czym żywi się tchórz?

Podstawowym pokarmem tchórza zwyczajnego są gryzonie myszowate (także szczury), żaby i ropuchy. Przy okazji nie gardzi chomikami czy piżmakami, żmijami, rakami, ptakami i ich zniesieniem, królikami, owadami i padliną. Przy dużej podaży pokarmu zakłada również "spiżarnie", do których znosi unieruchomione ukąszeniem ofiary. Znajdowano w tych spiżarniach od 60 do 120 żab i ropuch. Czasem magazynuje także owoce.
Podstawowym pokarmem tego drapieżnika w naturalnym środowisku są żaby, a w pobliżu osad ludzkich – gryzonie, głównie szczury, przy czym łownością zdecydowanie przewyższa kota. Ponadto zjada ptaki i ich lęgi, gady, ryby oraz owady i dżdżownice. Nie gardzi również kurami i hodowlanymi królikami.
Także karmiące samice przedłużają znacznie czas łowów. Zwierzę to aktywnie tropi swoją ofiarę, wytrwale przeszukując brzegi strumieni, wykroty, nawisy brzegów. Kiedy wyczuje ofiarę z wielką wprawą rozkopuje ziemię lub błoto, żeby dostać się do gniazd gryzoni lub hibernujących płazów.

Jak rozmnaża się tchórz?

Dojrzałość płciową osiąga w 9 miesiącu życia, choć niektórzy autorzy podają, że dopiero w drugim roku życia. Cieczka rozpoczyna się w marcu i trwa do początku maja.Podczas rui ciekająca się samica okazuje swą gotowość przez nastawianie karku. Samiec chwyta ją za kark i niesie pewien odcinek drogi nim zacznie się kopulacja. Kopulacja trwa około godziny, ciąża - 41-42 dni . Samica rzuca 1 miot w ciągu roku. Młode, w liczbie 3-9 rodzą się w maju-czerwcu. Masa noworodków wynosi około 10 g. Młode mają włosy wełniste jasnoszare. Oczy otwierają po 23-24 dniach. Laktacja trwa 4-5 tygodni. Młode uzyskują samodzielność po 3 miesiącach życia. Tchórz linieje dwukrotnie w ciągu roku, na wiosnę i w jesieni. Utratę blasku i stopniowe przerzedzenie futra zauważyć można już w końcu zimy, przede wszystkim na karku i na bokach ciała. Letni włos zaczyna rosnąć najpierw na łapach i głowie, stopniowo linka przesuwa się coraz dalej ku tyłowi i kończy się na ogonie. Linka wiosenna ukończona jest w kwietniu. Linka jesienna zaczyna się w październiku na tylnej części grzbietu, potem na bokach ciała i dalej na brzusznej stronie i kończynach, a kończy się w listopadzie. Długość życia tchórzy w hodowlach wynosi 8-12 lat, na swobodzie przypuszczalnie nie więcej jak 4-5 lat. Wiek tchórza można określić dokładnie po słojach cementu na szlifach zębów

     Jaki jest tryb życia tchórza?

 Podobnie jak borsuk tchórz prowadzi życie rodzinne, stare biorą udział w zabawach młodych, razem też polują. Dopiero od jesieni zaczynają prowadzić życie samotne. Tchórze wykazują aktywność nocną. Tchórze w czasie polowań odbywają drogę do 8 km . Terytorium podobnie jak u borsuka ma raczej charakter sezonowy niż przestrzenny, choć granice są znakowane i odchodami i wydzielinami gruczołów zapachowych. Tchórz ma dobrze rozwinięty słuch i wzrok, słabiej węch. Ruchy są mniej zwinne niż u kuny, ale wspina się dobrze na drzewa i strome ściany budynków, potrafi też jak borsuk szybko poruszać się tyłem. Dobrze pływa i nurkuje. Sam potrafi wykopać norę o jednym zwykle korytarzu i komorze, ale na terenach, gdzie są króliki i chomiki, adaptuje nory swych ofiar. Głos ma bardzo urozmaicony od "ćwierkania" w gnieździe, przez ochrypłe pomrukiwania, do głośnych wrzasków- skrzeczeń w razie zagrożenia.
Spośród wrogów tchórzy należy wymienić wszystkie ssaki drapieżne, od kota domowego do wilka, z ptaków - orła i puchacza ale tchórz posiada pewną chemiczną broń, a jego łacińska nazwa putorius, oznacza „cuchnący”. W razie bezpośredniego zagrożenia napastowany tchórz broni się wyrzuceniem na odległość kilku metrów silnie cuchnącej, brunatną ciecz o przenikliwym, przykrym zapachu z wydzieliny gruczołów przyodbytowych w kierunku wroga, co go czasem ratuje z opresji. wystrzykuje . W ten sposób potrafi obronić się przed wilkiem, rysiem, lisem i psem. Zyskało mu to miano śmierdziela.
Tchórz przeważnie poluje nocą, choć w okresie zimowym na łowy wybiera się również w ciągu dnia. Z łatwością drapieżnik ten przeciska się przez wąskie szczeliny i dziury, potrafi też pływać.
Okresowe schronienia, na krótki czas, mogą znajdować zarówno na powierzchni ziemi, jak i wewnątrz budynków. Takie schronienia wykorzystują w cieplejszych okresach. Kryjówki główne, długoterminowe, przygotowują w norach, stodołach lub szopach, starannie sporządzając ciepłe gniazdo wyścielone mchem, liśćmi, sierścią i piórami. Tam chronią się przed mrozami.

  Zasięg występowania